Badania kliniczne prowadzi się w czterech kolejnych fazach. Każda z nich musi zakończyć się pozytywnie, aby badacze mogli przejść do kolejnej.
Faza 1 - Krok pierwszy
Na początku należy wstępnie ocenić, czy stosowanie danego leku jest bezpieczne. W tym celu analizuje się sposoby przyswajania substancji przez ludzki organizm. Takie badania prowadzi się na kilkudziesięcioosobowych grupach zdrowych ochotników. Istotne jest również to, jak potencjalne leki reagują z innymi substancjami, które przyjmują ludzie, np. z jedzeniem czy innymi medykamentami. Tego typu badania prowadzi się w specjalistycznych placówkach badawczych należących często do firm farmaceutycznych. Po zakończeniu tej fazy badania naukowcy potrafią ustalić odpowiednie dawkowanie danej substancji i zakwalifikować ją do udziału w kolejnym kroku.
Wyjątek dla leków do walki z nowotworami
W przypadku badań nad lekami, które mają służyć walce z nowotworami, krok pierwszy badań klinicznych łączy się z krokiem drugim, podczas którego prowadzi się badania na grupie nie zdrowych, lecz chorych. Leki służące do walki z rakiem często mają istotne skutki uboczne, dlatego unika się narażania na ich negatywny wpływ zdrowe osoby.
Faza 2- Krok drugi
Celem, który stawiają sobie naukowcy pracujący nad substancjami, które przeszły pomyślnie procedury opisane w kroku pierwszym, jest określenie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania danego potencjalnego leku w grupie chorych, który owa substancja ma leczyć. W tej fazie należy także odpowiedzieć na pytanie, czy wielkość dawki wpływa na efektywność działania lekarstwa oraz porównuje się skuteczność leku w poszczególnych podgrupach badanych, np. u przedstawicieli poszczególnych płci. Prowadzi się także procedury porównawcze z użyciem placebo, tj. substancji, która nie ma żadnych właściwości leczniczych, ale czasami, na drodze autosugestii, wydaje się działać podobnie do skutecznego lekarstwa. Tego typu badania prowadzi się na grupach losowych pacjentów chorujących na daną chorobę, co ma zapewniać rzetelność i obiektywność wyników. Aby pomyślnie przejść badania prowadzone w ramach „kroku drugiego”, trzeba uzyskać wyniki wskazujące na wyraźną skuteczność danej substancji w leczeniu choroby. Te dane muszą być przekonujące nie tylko w oparciu o pojedyncze przypadki, ale też w oparciu o rzetelną analizę wskaźników statystycznych.
Faza 3 - Krok trzeci
W trzecim kroku badania klinicznego ostatecznie weryfikuje się, czy dana substancja faktycznie pomaga leczyć konkretną chorobę. Wówczas należy także wyważyć skuteczność z jednej strony, a z drugiej – bezpieczeństwo stosowania danego leku, także w dalekiej perspektywie czasowej.
Procedury wykonywane w ramach trzeciego kroku trwają przynajmniej rok, a niekiedy nawet kilka lat. Bada się na tym etapie po kilka tysięcy chorych.
Jeśli dana substancja pomyślnie przejdzie tę fazę badania, może zostać zarejestrowana i stosowana w leczeniu, a zatem można także zacząć ją sprzedawać. Informacje zgromadzone w czasie poprzedzających ten moment badań zostają zawarte w odpowiednio przygotowanej dokumentacji, która zostaje złożona w instytucji odpowiedzialnej za prowadzenie rejestru leków w danym kraju. W każdym państwie tego typu agencja może stosować różne regulacje, dlatego też przedsiębiorstwa farmaceutyczne prowadzą długotrwałe konsultacje z tymi instytucjami. Dzięki nim udaje się uszczegółowić informację o tym, kogo, jak i w jaki sposób można leczyć przy użyciu danego lekarstwa.
Faza 4 - Krok czwarty, ostatni
Kiedy lek jest już na rynku, wciąż monitoruje się jego skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Dzięki temu można upewnić się, że wnioski wyciągane podczas wcześniejszych faz badania zostały sformułowane poprawnie. Można też wyrafinować wskazania dotyczące stosowania, np. odnaleźć niedostrzeżone wcześniej efekty uboczne albo zlokalizować dodatkowy obszar korzystnego działania leku.